Ναι η κλειτοριδεκτομή αφορά και την Κύπρο!

Aρθρογραφεί ο Μάριος Δημητρίου. Δημοσιεύθηκε αρχικά στο 24h στις 08 Φεβρουαρίου 2020

Αποκαλύψεις με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μηδενικής Ανοχής του Ακρωτηριασμού των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων 6η Φεβρουαρίου 2020

«Αποτελεί επείγουσα ανάγκη η εκπαίδευση των γιατρών και νοσηλευτών στην Κύπρο και ιδιαίτερα στο Μακάρειο Νοσοκομείο Λευκωσίας, που επιλαμβάνεται κυρίως γυναικολογικών και παιδιατρικών ζητημάτων, για την αντιμετώπιση περιστατικών Ακρωτηριασμού Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων (ΑΓΓΟ) σε γυναίκες και κορίτσια από τις μεταναστευτικές κοινότητες κυρίως Αφρικανών που ζουν στην Κύπρο», τόνισε στην «24» η Χριστίνα Καϊλή, Συντονίστρια Προγραμμάτων του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου (MIGS) και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου END FGM με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Μηδενικής Ανοχής του Ακρωτηριασμού των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων 6η Φεβρουαρίου 2020. «Το Υπουργείο Υγείας οφείλει να παρέχει κατάρτιση σε συστηματική βάση για όλους τους Επαγγελματίες Υγείας ώστε να είναι σε θέση να προσφέρουν υψηλής ποιότητας φροντίδα και στήριξη στις γυναίκες, τα κορίτσια και τις κοινότητες που επηρεάζονται από τον ΑΓΓΟ» πρόσθεσε η κυρία Καϊλή, υπογραμμίζοντας ότι η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Μηδενικής Ανοχής του ΑΓΓΟ σημαδεύτηκε από τον άδικο θάνατο της 12χρονης Αιγυπτίας Nada Abdul-Maksoud που συνέβη την περασμένη βδομάδα λόγω επιπλοκών από τη χειρουργική επέμβαση κλειτοριδεκτομής σε ιδιωτική κλινική της επαρχίας Asyut στην Αίγυπτο. Αυτό το πανάρχαιο έθιμο που είναι στην πραγματικότητα ένα βασανιστήριο όπως μας είπε η κυρία Καϊλή, συμβαίνει στην Αίγυπτο από την εποχή των Φαραώ πριν περίπου 5 χιλιάδες χρόνια, σε βάρος μικρών και έφηβων κοριτσιών, συνήθως με απόφαση των γονιών ή στενών συγγενών των θυμάτων.

Προστασία της…αγνότητας των κοριτσιών

Σημειώνουμε ότι η Αιγυπτιακή Αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη των γονέων, της θείας του κοριτσιού, αλλά και του γιατρού που έκανε την επέμβαση. Ο Ακρωτηριασμός των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων απαγορεύτηκε στην Αίγυπτο το 2008 και τιμωρείται με βαρύτερες ποινές από το 2016, ωστόσο η χώρα εξακολουθεί να έχει το υψηλότερο ποσοστό περιστατικών σε όλο τον κόσμο – έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γυναικών και κοριτσιών από κάθε άλλη χώρα που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, με ποσοστό 87.2% μεταξύ όλων των Αιγυπτίων γυναικών ηλικίας 15-49 σε ένα συνολικό πληθυσμό σχεδόν 100 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η πρακτική αυτή συνεχίζεται ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές της Αιγύπτου στο νότιο μέρος της Λεκάνης του Νείλου και συναντάται συνολικά σε 28 χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου και σε μερικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή και στην Ασία όπως και σε κάποιες εθνικές ομάδες στην Κεντρική και Νότιο Αμερική. Είναι ενδεικτικό της σημασίας που δίνεται στο ζήτημα αυτό από τη σημερινή κυβέρνηση της Αιγύπτου το γεγονός ότι τον Ιούνιο 2019 πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο υπό την αιγίδα του Πρόεδρου της χώρας Abdel-Fattah el-Sisi μια πολύ σημαντική Περιφερειακή Διάσκεψη για την Εξάλειψη των Παιδικών Γάμων και του Ακρωτηριασμού των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων με συνεργασία του Αιγυπτιακού Υπουργείου Εξωτερικών με το Εθνικό Συμβούλιο για τα Παιδιά και τη Μητρότητα, το Εθνικό Συμβούλιο για τις Γυναίκες, την Αφρικανική Ένωση και με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Ηνωμένων Εθνών και του Plan International Egypt ενός μη κυβερνητικού οργανισμού προστασίας των δικαιωμάτων των παιδιών στην Αίγυπτο. Οι ομιλητές στη Διάσκεψη κάλεσαν τους θρησκευτικούς ηγέτες της χώρας «να συμβάλουν στην εξουδετέρωση της εσφαλμένης πεποίθησης ότι η κλειτοριδεκτομή και οι γάμοι ανήλικων κοριτσιών είναι απαραίτητοι για την προστασία της…αγνότητας των κοριτσιών και να βοηθήσουν τον λαό να καταλάβει ότι αυτές οι πρακτικές είναι μέρος παλιών παραδοσιακών εθίμων που δεν έχουν καμιά σχέση με θρησκευτικές διδαχές».

Η πρώτη δημόσια συζήτηση στην Κύπρο

Υπενθυμίζουμε ότι στις 6 Φεβρουαρίου 2019 πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο η πρώτη δημόσια συζήτηση για το θέμα αυτό, που οργάνωσε ο Σύνδεσμος Αναγνωρισμένων Προσφύγων Κύπρου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Συνδέσμου New Genesis Center στην παλιά Λευκωσία. Στην πρωτοποριακή αυτή εκδήλωση που κάλυψε ο υπογράφων για την «24» συμμετείχαν έξι γυναίκες θύματα ΑΓΓΟ από τη Σομαλία, όπως και γυναίκες πρόσφυγες από το Κονγκό. Επισημάνθηκε στη διάρκεια της συζήτησης ότι «δεδομένου ότι πολλές αιτήτριες πολιτικού ασύλου σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – και στην Κύπρο – έχουν υποστεί την πρακτική ή κινδυνεύουν να την υποστούν στη διάρκεια της παραμονής τους εκεί, είναι σημαντικό οι εργαζόμενοι στις Υπηρεσίες Ασύλου και Μετανάστευσης και όλοι οι Επαγγελματίες Υγείας, αλλά ακόμη και οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία όπου θα καταλήξουν τα κορίτσια αν είναι ανήλικα, να τύχουν ειδικής εκπαίδευσης. Οι περισσότερες γυναίκες που υποβάλλονται σε ΑΓΓΟ δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να έρθουν στην Ευρώπη. Οι λίγες που έχουν τη δυνατότητα να ξεφύγουν από αυτή την απειλή πρέπει να προστατεύονται από τα ευρωπαϊκά κράτη. Αποτελεί ευθύνη των κρατών μελών της ΕΕ να ακολουθούν τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει. Για παράδειγμα, οι κατευθυντήριες γραμμές του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), αποτελούν σαφή έκκληση προς τις κυβερνήσεις να προστατεύσουν τις γυναίκες και τα κορίτσια που κινδυνεύουν. Ο σκοπός του ασύλου, είναι η προστασία από βασανιστήρια και διώξεις στα οποία υπόκεινται οι άνθρωποι. Ο ΑΓΓΟ ισοδυναμεί με βασανιστήριο. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, ως ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων νοείται κάθε διαδικασία που συνεπάγεται τη μερική ή ολική αφαίρεση των εξωτερικών γυναικείων γεννητικών οργάνων ή άλλον τραυματισμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων για μη ιατρικούς λόγους. Να σημειώσουμε ότι οι περισσότερες κοινότητες μεταναστών στην Κύπρο θεωρούν την κλειτοριδεκτομή ένα ιδιωτικό και προσωπικό ζήτημα των θυμάτων και δεν το συζητούν δημόσια. Σύμφωνα με τα ευρήματα της τελευταίας έρευνας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας Φύλων (European Institute for Gender Equality – EIGE) για τον Ακρωτηριασμό Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ανακοινώθηκε τον Ιούνιο 2018, υπολογίζεται ότι 12 – 17% των κοριτσιών κινδυνεύουν με κλειτοριδεκτομή στην Κύπρο από τα 758 κορίτσια μέχρι 18 χρόνων που προέρχονται από χώρες όπου πραγματοποιείται ΑΓΓΟ. Τα κορίτσια που κινδυνεύουν με ΑΓΓΟ στην Κύπρο προέρχονται κυρίως από την Αίγυπτο, το Σουδάν, το Ιράκ και την Αιθιοπία…Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αναγνωρισμένων Προσφύγων Κύπρου Willy Totoro από το Κονγκό ανέφερε ότι ο ΑΓΓΟ είναι «πολιτιστικό» ζήτημα για τις χώρες αυτές, όπου επικρατεί η πεποίθηση ότι αν μια κοπέλα δεν κάνει κλειτοριδεκτομή, δεν θα μπορέσει να παντρευτεί. Πρόσθεσε ότι «ακόμα και οι πρόσφυγες που καταφεύγουν στις ευρωπαϊκές χώρες όπου αυτή η πρακτική απαγορεύεται, στέλνουν τις μικρές θυγατέρες τους πίσω στη χώρα καταγωγής για να κάνουν κλειτοριδεκτομή και μετά επιστρέφουν στην Ευρώπη».

Προσέγγιση σύμφωνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα

«Ο Ακρωτηριασμός Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων, αποτελεί μέρος ευρύτερων πατριαρχικών πρακτικών που έχουν τις ρίζες τους στην ανισότητα μεταξύ φύλων και αποσκοπούν στον έλεγχο των σωμάτων, της σεξουαλικότητας και των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών», μας είπε η Χριστίνα Καϊλή. «Ο ΑΓΓΟ», συνέχισε, «στερεί από τις γυναίκες και τα κορίτσια, το δικαίωμά τους στη σωματική και ψυχική ακεραιότητα, στην απαλλαγή από τη βία, στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο υγείας, στην απαλλαγή από τις διακρίσεις λόγω φύλου, στην απαλλαγή από τα βασανιστήρια και από σκληρή, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Ο ΑΓΓΟ έχει αναγνωριστεί διεθνώς, ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών και ως ακραία μορφή διάκρισης και βίας, που στρέφεται αποκλειστικά κατά των κοριτσιών και των γυναικών, λόγω του φύλου τους. Η πρακτική αυτή αποτελεί έγκλημα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, δυνάμει ειδικής ή γενικότερης νομοθεσίας. Ωστόσο, κάθε κορίτσι που γεννιέται σε κάποια κοινότητα που ασκεί τον ΑΓΓΟ, ενδέχεται να εκτεθεί σε κίνδυνο να υποστεί τη διαδικασία. Στην Κύπρο το MIGS δραστηριοποιείται στην πρόληψη και καταπολέμηση του ΑΓΓΟ από το 2009. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου END FGM [www.endfgm.eu] το οποίο συνεργάζεται με Μη-Κυβερνητικούς Οργανισμούς από όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σκοπός του είναι η τοποθέτηση του ΑΓΓΟ στην πολιτική ατζέντα της Ευρώπης και να προωθήσει μία συναφή στρατηγική για την συλλογή δεδομένων, την παροχή προστασίας, την παροχή κατάλληλων και προσιτών Υπηρεσιών Υγείας στα κορίτσια και γυναίκες που επηρεάζονται από αυτή την επικίνδυνη πρακτική, καθώς και για την προστασία αυτών που εγκαταλείπουν τις χώρες τους, λόγω φόβου για ακρωτηριασμό. Το End FGM European Network (End FGM EU) είναι ένα Δίκτυο 24 ευρωπαϊκών οργανισμών που εδρεύουν σε 13 χώρες της ΕΕ που δραστηριοποιούνται για να υποστηρίξουν την ευρωπαϊκή δράση για τον τερματισμό του Ακρωτηριασμού των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων, συνδέοντας τις επηρεαζόμενές κοινότητες με μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το Δίκτυο προσπαθεί να δημιουργήσει γέφυρες και συνεργασία με όλους τους σχετικούς φορείς στον τομέα του ΑΓΓΟ τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκοσμίως. Οι φωνές που συνεργάζονται μέσω του End FGM εκπροσωπώντας κοινότητες επηρεάζουν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για να εργαστούν για την εξάλειψη του ΑΓΓΟ. Ως χώρος συνάντησης για κοινότητες, ΜΚΟ και ενδιαφερόμενους φορείς σε επίπεδο ΕΕ, συμμετέχουν, αλληλο-επιδρούν και συνεργάζονται για ανταλλαγή εμπειριών και γνώσεων. Μέσω αυτών των ανταλλαγών το Δίκτυο εντοπίζει βασικούς τομείς που χρήζουν προσοχής και αντιμετώπισης, οι οποίοι μπορούν να αναπτύξουν περαιτέρω τις προσπάθειες για τον τερματισμό του ΑΓΓΟ ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν ευκαιρίες βελτίωσης και διεύρυνσης του έργου τους».

«Η Κύπρος και συγκεκριμένα το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου», συνέχισε η Χριστίνα Καϊλή, «ηγούνται αυτή τη στιγμή στον τομέα αυτό και μάλιστα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Σε συνεργασία με το ΤΕΠΑΚ και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο END FGM δημιούργησε μία Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα Μάθησης, το United to END FGM. Αποτελεί μία πρωτοβουλία που άρχισε στην Κύπρο από το MIGS η οποία εξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα Μάθησης σχεδιασμένη για επαγγελματίες που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με γυναίκες και κορίτσια που έχουν υποστεί ΑΓΓΟ ή διατρέχουν κίνδυνο να τον υποστούν. Μέχρι σήμερα η Πλατφόρμα έχει λάβει περισσότερες από 1,308,575 επισκέψεις (διαδικτυακές) και περισσότερες από 2,263 εγγραφές στα μαθήματα κατάρτισης από επαγγελματίες σε περισσότερες από 70 χώρες εντός και εκτός Ευρώπης. «Η Πλατφόρμα αυτή αφορά τους επαγγελματίες υγείας, γιατρούς και νοσηλευτές, προσωπικό των Υπηρεσιών Ασύλου, Αρχές επιβολής του νόμου, όπως η Αστυνομία αλλά και του Συστήματος Δικαιοσύνης, κοινωνικούς λειτουργούς και φορείς προστασίας του παιδιού, εκπαιδευτικούς, μη κυβερνητικές οργανώσεις και δημοσιογράφους. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με κορίτσια και γυναίκες που έχουν υποστεί ΑΓΓΟ ή βρίσκονται σε μια ομάδα υψηλού ρίσκου για να το υποστούν. Αυτή η πρακτική αναγνωρίζεται ως μορφή έμφυλης βίας. Πολύ λίγες γυναίκες που έχουν υποστεί ΑΓΓΟ απευθύνονται στις Υπηρεσίες Υγείας, για λόγους που σχετίζονται με τη διαδικασία και οι περισσότεροι/-ες γυναικολόγοι/μαιευτήρες (και Επαγγελματίες Υγείας γενικότερα) δεν αντιμετωπίζουν συστηματικά τον ΑΓΓΟ, όταν παρέχουν υγειονομική περίθαλψη σε γυναίκες από χώρες όπου η πρακτική είναι διαδεδομένη. Οι Επαγγελματίες Υγείας πρέπει, επομένως, να βρίσκονται σε επιφυλακή για να εντοπίσουν την πιθανότητα μία γυναίκα ή ένα κορίτσι να έχει υποστεί ή να κινδυνεύει να υποστεί ΑΓΓΟ, καθώς είναι σχεδόν απίθανο να αναφερθεί στο ζήτημα η ίδια. Οι Επαγγελματίες Υγείας και άλλοι/-ες Επαγγελματίες που έχουν σχέση με τις Υπηρεσίες Υγείας οφείλουν να ενημερώνουν τα κορίτσια, τις γυναίκες, τους/τις συντρόφους/συζύγους και τις οικογένειες σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που έχει ο ΑΓΓΟ στην υγεία τους. Η Συμβουλευτική μπορεί να αξιοποιηθεί για να γίνει μία συζήτηση γύρω από τις επεμβάσεις (deinfibulation), για την προώθηση της αλλαγής των στάσεων και την αποτροπή της μελλοντικής πρακτικής του ΑΓΓΟ, καθώς και για την προσέγγιση ψυχοκοινωνικών ή σεξουαλικών προβλημάτων και την ενδυνάμωση των γυναικών, ώστε να ανακαλύψουν τα ίδια τα σώματά τους και τις ανάγκες της αναπαραγωγικής τους υγείας. Τα άτομα που εργάζονται στις Υπηρεσίες Υγείας πρέπει να γνωρίζουν το ιστορικό, τις αξίες και τις πεποιθήσεις των γυναικών και κοριτσιών και των οικογενειών τους. Ωστόσο αυτοί οι παράγοντες δεν πρέπει να επηρεάζουν την ποιότητα ή το εύρος της περίθαλψης που παρέχεται σε αυτές τις γυναίκες και τις οικογένειές τους».

«Η ιατρικοποίηση του ΑΓΓΟ δεν είναι η λύση»

Σύμφωνα με τη Χριστίνα Καϊλή, «υπάρχουν ενδείξεις ότι τουλάχιστον σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και την Ελβετία, γιατροί ή παραδοσιακοί θεραπευτές έχουν ακρωτηριάσει κορίτσια. Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες όπου πιθανόν οι γιατροί (ντόπιοι ή της κοινότητας) διενεργούν την εν λόγω πρακτική παράνομα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχουν καταδικάσει την ιατρικοποίηση της πρακτικής. Με ή χωρίς αναισθησία, ο ΑΓΓΟ παραβιάζει τα δικαιώματα της γυναίκας / του κοριτσιού. Οι γιατροί το κάνουν είτε λόγω άγνοιας ή λόγω φόβου να επέμβουν σε αυτό που εσφαλμένα κατανοούν ως «πολιτιστική παράδοση». Οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να αναπτύξουν κατευθυντήριες γραμμές για την κατάρτιση των γιατρών, μαιών και γυναικολόγων, καταπολεμώντας έτσι την άγνοια που χαρακτηρίζει τις αποφάσεις τους. Η επανάληψη της πρακτικής μετά τον τοκετό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε καμία περίπτωση, καθώς αντίκειται στην Ιατρική Δεοντολογία, θέτει σε αυξημένο κίνδυνο την υγεία της γυναίκας και είναι αξιόποινη πράξη σε ορισμένα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Σε σχέση με το πλαίσιο πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον Ακρωτηριασμό Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων, η κυρία Καϊλή επεσήμανε ότι «σύμφωνα με εκτιμήσεις, 200 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες ζουν αυτή τη στιγμή έχοντας υποστεί ΑΓΓΟ, ενώ επιπλέον 8 χιλιάδες κορίτσια διατρέχουν κίνδυνο κάθε ημέρα – περίπου 3 εκατομμύρια κορίτσια ανά έτος (UNICEF, 2016). Έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – πρόσθεσε – εκτιμά ότι 500 χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν υποστεί ΑΓΓΟ. Περίπου 20 χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια από χώρες καταγωγής, όπου διατρέχουν τον κίνδυνο ΑΓΓΟ, υποβάλλουν αίτηση για άσυλο στην ΕΕ – πρόκειται για το 20% επί του συνόλου των αιτήσεων που υποβλήθηκαν από γυναίκες το 2011. Περίπου 8.800 από αυτές – κυρίως από τη Σομαλία, την Ερυθραία και τη Γουινέα – πλήττονται από τον ΑΓΓΟ. Ωστόσο στην Ευρώπη εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη ακριβών δεδομένων και περιορισμένη έρευνα, σχετικά με τη διάδοση του ΑΓΓΟ. Πολλές χώρες στην Ευρώπη έχουν υιοθετήσει εθνικά σχέδια δράσης ή κατευθυντήριες γραμμές για τον ΑΓΓΟ, που περιλαμβάνουν πλαίσια πολιτικής. Ιδανικά, αυτά τα πλαίσια πολιτικής πρέπει να αναδεικνύουν τον ρόλο των κοινοτήτων για την πρόληψη, την προστασία και την ποινική δίωξη, καθώς και την παροχή περίθαλψης».

Στη φυλακή για δέκα χρόνια

Στην Κύπρο, σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, η κλειτοριδεκτομή τιμωρείται με φυλάκιση πέντε χρόνων, ενώ όπως επεσήμανε η Χριστίνα Καϊλή, στη νέα Νομοθεσία για τη Βία κατά των Γυναικών, προνοείται φυλάκιση δέκα χρόνων για το συγκεκριμένο αδίκημα. Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων, «συνιστά ποινικό αδίκημα από οποιοδήποτε πρόσωπο η περικοπή, ή ο με οποιοδήποτε τρόπο ακρωτηριασμός του αιδοίου ή της κλειτορίδας γυναίκας, ή η βοήθεια, προτροπή, συμβουλή ή πρόκληση της εκτέλεσης από τρίτο πρόσωπο, οποιασδήποτε από αυτές τις πράξεις στο σώμα γυναίκας. Δεν συνιστά αδίκημα αν εκτελεσθούν από ιατρό, κατόπιν γνωμάτευσης δύο άλλων ιατρών και η εκτέλεσή τους είναι αναγκαία, είτε για τη φυσική υγεία της γυναίκας, στην οποία εκτελούνται, είτε εκτελούνται σε γυναίκα που βρίσκεται σε οποιοδήποτε στάδιο τοκετού, ή μετά από αυτό, και σχετίζονται με τον τοκετό. Τα Δικαστήρια της Δημοκρατίας έχουν αρμοδιότητα να εκδικάζουν αδίκημα που διαπράττεται από πολίτη ή μη της Δημοκρατίας και διαπράττεται εντός ή εκτός της Δημοκρατίας».

*Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Παγκόσμιας Ημέρας Μηδενικής Ανοχής της Κλειτοριδεκτομής, θα προβληθεί την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020 στο Cine Studio στη Λευκωσία η ταινία A Girl from Mogadishu βασισμένη στη μαρτυρία της διεθνώς γνωστής Σομαλής ακτιβίστριας κατά του ΑΓΓΟ Ifrah Ahmed, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τη Mary McGuckian. Περιγράφει τη φυγή της Ifrah Ahmed το 2006 από τη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Σομαλία, την άφιξη της στην Ιρλανδία όπου υποβλήθηκε σε μια τραυματική ιατρική εξέταση στο πλαίσιο της αίτησης για πολιτικό άσυλο και την αποκάλυψη των συνεπειών του ακρωτηριασμού των γεννητικών της οργάνων όταν ήταν μικρό κορίτσι. Οι επώδυνες μνήμες εκείνου του γεγονότος την οδηγούν στον αγώνα να αλλάξει την κατάσταση υπέρ των κοριτσιών που υφίστανται τον ακρωτηριασμό και να αναλάβει μια διεθνή, επίμονη και επίπονη εκστρατεία εναντίον της κλειτοριδεκτομής στο πιο ψηλό πολιτικό επίπεδο.